مریم رشیدخانی؛ مدیر مسئول سبزرسانه و نشریه توسعه سبز از ( UN(United Nations
اهداف توسعه پایدار چیست؟
اهداف توسعه پایدار (SDGs) که همچنین به‌عنوان اهداف جهانی شناخته می‌شود، توسط همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۵ به‌عنوان یک فراخوان جهانی برای پایان‌دادن به فقر تصویب شد. حفاظت از کره زمین و اطمینان حاصل کردن از اینکه همه انسان‌ها تا سال ۲۰۳۰ از صلح و رفاه برخوردار می‌شوند.
این ۱۷ هدف (SDGs) به‌صورت یکپارچه است به این معنی که اقدام در یک زمینه بر نتایج سایر حوزه‌ها تاثیر می‌گذارد و توسعه باید تعادل اجتماعی، اقتصادی و پایداری محیطی ایجاد کند.
باتوجه‌به تعهدی که هیچ‌کس عقب نماند، کشورها متعهد شدند به پیشرفت سریع‌تر افرادی که از این توسعه عقب‌تر هستند. به همین دلیل SDGs ها طراحی شده‌اند تا جهان را به چندین “صفر” تغییردهنده زندگی، از جمله فقر صفر، گرسنگی، ایدز و تبعیض علیه زنان و دختران برساند.
برای دست‌یافتن به این اهداف بلندپروازانه به همه نیاز است.
خلاقیت، دانش، فناوری و منابع مالی همه جامعه برای دستیابی به اهداف توسعه SDGs در هر زمینه لازم است.
نقش UNDP چیست؟
UNDP به‌عنوان آژانس اصلی توسعه سازمان ملل، از موقعیت خوبی جهت کمک به اجرای اهداف از طریق کارما در حدود ۱۷۰ کشور و سرزمین برخوردار است.
ما از طریق راه‌حل‌های یکپارچه کشورها را در دستیابی به SDGs پشتیبانی می‌کنیم.
با چالش‌های پیچیده امروز، از جلوگیری شیوع بیماری تا جلوگیری از درگیری نمی‌توان به‌صورت جداگانه و منظم برخورد کرد.
برای UNDP ، این به معنای تمرکز بر سیستم‌ها، دلایل اصلی و ارتباطات بین چالش‌ها – نه‌تنها بخش‌های موضوعی – برای ایجاد راه‌حل‌هایی است که به واقعیت‌های روزمره مردم پاسخ می‌دهند.
سابقه کار ما در کنار اهدافمان، یک تجربه ارزشمند و تخصص سیاست اثبات شده را برای ما فراهم می‌کند، تا اطمینان حاصل شود که همه ما تا سال ۲۰۳۰ به اهداف تعیین شده در SDGs می‌رسیم.
اما ما نمی‌توانیم این کار را به‌تنهایی انجام دهیم.
دستیابی به SDGs مستلزم مشارکت دولت‌ها، بخش خصوصی، جامعه مدنی و شهروندان است تا اطمینان حاصل شود که ما یک سیاره بهتر را برای نسل‌های آینده خواهیم گذاشت.
هدف اول: بدون فقر (فقر صفر)
ازبین‌بردن فقر در همه اشکال آن‌یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های پیش روی بشریت است.
درحالی‌که بیش از نیمی از افرادی که در فقر شدید زندگی می‌کنند از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۵ کاهش‌یافته است، هنوز بسیاری از افراد در تلاش برای دست‌یافتن بر اساسی‌ترین نیازهای انسانی می‌باشند.
از سال ۲۰۱۵ ، حدود ۷۳۶ میلیون نفر هنوز با درآمد کمتر از ۱،۹۰ دلار در روز زندگی می‌کنند. بسیاری از آنها فاقد غذا، آب آشامیدنی تمیز و بهداشتی هستند. رشد سریع در کشورهایی مانند چین و هند میلیون‌ها نفر را از فقر نجات داده است، اما پیشرفت ناهموار و نامساعد است.
احتمالاً زنان فقیرتر از مردان هستند زیرا آنها کار، تحصیلات و دارایی کمتری دارند.
همچنین پیشرفت در سایر مناطق مانند جنوب آسیا و صحرای آفریقا که ۸۰ درصد افرادش در فقر شدید زنگی می‌کنند، محدود کرده است. تهدیدهای جدید ناشی از تغییرات آب‌وهوایی، درگیری‌ها و عدم امنیت غذایی، به این معنی است که برای بیرون آوردن مردم از فقر به کار بیشتری نیاز است.
SDGs یک تعهد جسورانه برای پایان‌دادن به آنچه که ما شروع کردیم و پایان‌دادن به فقر در همه اشکال و ابعاد آن تا سال ۲۰۳۰ می‌باشد. این شامل هدف قراردادن قشر آسیب‌پذیر، افزایش منابع و خدمات اساسی و حمایت جوامع آسیب‌دیده از درگیری‌ها و بلایای مربوط به آب‌وهوا می‌باشد.
هدف دوم: گرسنگی صفر
در دو دهه گذشته، به دلیل رشد سریع اقتصادی و افزایش بهره‌وری کشاورزی، تعداد افراد دارای سوءتغذیه تقریباً به نصف کاهش‌یافته است. بسیاری از کشورهای درحال‌توسعه که قبلاً از قحطی و گرسنگی رنج می‌برند اکنون می‌توانند نیازهای غذایی خود را برآورده کنند.
آسیای مرکزی و شرقی، آمریکای لاتین و کارائیب همگی در ریشه‌کن کردن گرسنگی شدید، پیشرفت چشمگیری داشته‌اند. متأسفانه، گرسنگی شدید و سوءتغذیه همچنان مانع بزرگی برای توسعه در بسیاری از کشورهاست.
تخمین زده می‌شود که ۸۲۱ میلیون نفر از سال ۲۰۱۷ دچار سوءتغذیه مزمن می‌باشند که اغلب نتیجه مستقیم تخریب محیط‌زیست، خشکسالی و ازبین‌رفتن تنوع زیستی است.
بیش از ۹۰ میلیون کودک زیر ۵ سال دارای خطر کمبود وزن هستند.
به نظر می‌رسد سوءتغذیه و ناامنی شدید غذایی تقریباً در تمام مناطق آفریقا و همچنین آمریکای جنوبی در حال افزایش است.
هدف SDGs این است که تاسال ۲۰۳۰ به تمام اشکال گرسنگی و سوءتغذیه پایان دهد و اطمینان حاصل کند که همه مردم به‌ویژه کودکان غذای کافی و مقوی در طول سال دارند.
این شامل ترویج کشاورزی پایدار، حمایت از کشاورزان در مقیاس کوچک و دسترسی برابر به زمین، فناوری و بازارهاست. این امر همچنین به همکاری بین‌المللی برای اطمینان از سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و فناوری برای بهبود بهره‌وری کشاورزی نیاز دارد.
هدف سوم: سلامتی و تندرستی
ما بزرگ‌ترین پیشرفت را در برابر چندین علت اصلی مرگ و بیماری داشته‌ایم. امید به زندگی به طور چشمگیری افزایش‌یافته است، میزان مرگ‌ومیر مادران و نوزادان کاهش‌یافته است، ما روند بیماری HIV را تغییر داده‌ایم و مرگ ناشی از بیماری مالاریا را به نصف کاهش داده‌ایم.
سلامتی برای توسعه پایدار ضروری است و دستور کار ۲۰۳۰ بازتاب پیچیدگی و به‌هم‌پیوستگی این دو است. گسترش نابرابری‌های اقتصادی و اجتماعی، شهرنشینی سریع، تهدیدهای آب‌وهوایی و محیط‌زیستی، تداوم بار مسئولیت HIV و سایر بیماری‌های عفونی و چالش‌های نوظهور مانند بیماری‌های غیرواگیر را در نظر می‌گیرد.
پوشش بهداشتی جهانی، برای رسیدن به هدف SDGs گنجانده نشده، از جمله مقاومت ضدمیکروبی، نیز خواستار اقدام هستند. اما دنیا برای دستیابی به اهداف SDGs مربوط به‌سلامتی خارج‌ازمسیر است.
پیشرفت‌ها چه در داخل کشور و چه بین کشورها نابرابر بوده است. ۳۱ سال فاصله بین کشورهایی که کمترین و بیشترین امید به زندگی را دارند، وجود دارد و درحالی‌که برخی از کشورها دستاوردهای چشمگیر و موثری داشته‌اند، میانگین‌های ملی پنهان می‌کنند که بسیاری از کشورها عقب‌مانده‌اند. رویکردهای چندبخشی، مبتنی بر حقوق و حساس به جنسیت برای رفع نابرابری‌ها و ایجاد سلامتی برای همه ضروری است.
هدف چهارم: آموزش با کیفیت
از سال ۲۰۰۰، پیشرفت زیادی در دستیابی به اهداف آموزش ابتدایی جهانی صورت‌گرفته است. نرخ کل ثبت‌نام در مناطق درحال‌توسعه در سال ۲۰۱۵ به ۹۱ درصد رسیده است و تعداد کودکان خارج از مدرسه در سراسر جهان تقریباً به نصف کاهش‌یافته است.
همچنین میزان با سوادی به طور چشمگیری افزایش‌یافته است و دختران بیشتری نسبت به گذشته در مدرسه تحصیل می‌کنند. اینها همه موفقیت‌های قابل‌توجهی می‌باشد.
پیشرفت نیز در برخی مناطق درحال‌توسعه به دلیل سطح بالای فقر، درگیری‌های مسلحانه و سایر موارد اضطراری دشوار بوده است. در آسیای غربی و آفریقای شمالی، درگیری‌های مسلحانه مداوم، تعداد کودکان خارج از مدرسه را افزایش داده است. این یک‌روند نگران‌کننده است.
درحالی‌که کشورهای جنوب صحرای آفریقا بیشترین پیشرفت را در زمینه ثبت‌نام مدارس ابتدایی در میان تمام مناطق درحال‌توسعه دانسته است – از ۵۲ درصد در سال ۱۹۹۰ تا ۷۸ درصد در سال ۲۰۱۲ – اختلاف زیادی همچنان وجود دارد.
کودکان در فقیرترین خانوارها چهار برابر بیشتر از خانواده‌های ثروتمند در خارج از مدرسه هستند. اختلافات بین مناطق روستایی و شهری نیز همچنان زیاد است. دستیابی به آموزش فراگیر و با کیفیت برای همه، این عقیده را تایید می‌کند که آموزش یکی از قدرتمندترین و اثبات‌شده‌ترین وسایل توسعه پایدار است. این هدف تضمین می‌کند که تمام دختران و پسران تحصیلات ابتدایی و متوسط رایگان را تا سال ۲۰۳۰ به انجام می‌رسانند. این هدف همچنین دسترسی برابر و مساوی به آموزش حرفه‌ای و مقرون‌به‌صرفه را با ازبین‌بردن اختلافات جنسی و ثروت و دستیابی جهانی به یک آموزش عالی با کیفیت ایجاد می‌کند.
هدف پنجم: برابری جنسیتی
پایان‌دادن به همه تبعیض‌ها علیه زنان و دختران نه‌تنها یک حق اساسی بشر است، بلکه برای آینده پایدار هم بسیار مهم است. ثابت شده است که توانمندسازی زنان و دختران به رشد و توسعه اقتصادی کمک می‌کند. UNDP برابری جنسی را در کار خود مرکزیت داده و در ۲۰ سال گذشته پیشرفت چشمگیری داشته‌ایم.
در حال حاضر تعداد دختران در مدرسه در مقایسه با ۱۵ سال قبل بیشتر است و بیشتر مناطق در آموزش ابتدایی به برابری جنسیتی رسیده‌اند. اما اگرچه زنان بیش از هر زمان دیگری در بازار کار حضور دارند، اما هنوز هم در برخی مناطق نابرابری‌های بزرگی وجود دارد، به‌طوری‌که زنان به طور سیستماتیک از حقوق کار مشابه مردان محروم هستند.
خشونت جنسی، استثمار، تقسیم نابرابر، مراقبت‌های بی‌مزد، کارهای خانگی و تبعیض در اداره‌های دولتی همگی از موانع بزرگ باقی‌مانده‌اند. تغییرات آب‌وهوایی و بلایا، همچون درگیری و مهاجرت، تاثیر نامتناسبی بر زنان و کودکان دارند. حق داشتن زمین و مالکیت برابر زنان، بهداشت و سلامت جنسی و تولیدمثل و فناوری و اینترنت، بسیار حیاتی است.
امروز تعداد زنان در ادارات دولتی بیشتر از گذشته است، اما تشویق بیشتر به رهبری زنان، به دستیابی به برابری جنسیتی کمک می‌کند.
هدف ششم: آب تمیز و بهداشت مناسب
کمبود آب بیش از ۴۰ درصد مردم را تحت تاثیر قرار داده است، پیش‌بینی می‌شود با افزایش دما، این میزان نگران‌کننده باشد.
گرچه ۱/ ۲ میلیارد نفر در سال ۱۹۹۰ وضعیت بهداشت آب آنها بهبودیافته است، اما کاهش امکانات آب آشامیدنی بر تمام قاره‌ها تاثیر می‌گذارد. بیشتر و بیشتر کشورها تنش آبی را تجربه می‌کنند و افزایش خشکسالی و بیابان‌زدایی این روند را بدتر می‌کند. پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ حداقل از هر چهار نفر دچار کمبود مکرر آب می‌شود.
آب آشامیدنی بی‌خطر و مقرون‌به‌صرفه برای همه تا سال ۲۰۳۰، مستلزم سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های مناسب، ارائه امکانات بهداشتی و تشویق بهداشت است. حفاظت و بازیابی اکوسیستم‌های مربوط به آب ضروری است. اطمینان جهانی برای دستیابی بیش از ۸۰۰ میلیون نفر به آب آشامیدنی و مقرون‌به‌صرفه که فاقد خدمات پایه اساسی‌اند وجود دارد و این روند برای دسترسی به خدمات و ایمنی برای بیش از دو میلیارد نفر در حال ارتقاء است. در سال ۲۰۱۵ ، ۵/۴ میلیارد نفر فاقد خدمات بهداشتی مدیریت شده سالم و ایمن هستند (حتی دفع بهداشتی مدفوع) و ۳/۲ میلیارد نفر حتی فاقد بهداشت عمومی‌اند.
هدف هفتم: انرژی مقرون‌به‌صرفه و پاک
بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸، تعداد افراد دارای برق از ۷۸ به ۹۰درصد افزایش‌یافته است و تعداد افراد بدون برق به ۷۸۹ میلیون نفر رسیده است. بااین‌حال ادامه رشد جمعیت، تقاضا برای انرژی ارزان افزایش خواهد یافت و اقتصادی متکی به سوخت‌های فسیلی تغییرات فاحشی را در آب‌وهوا ایجاد می‌کند. سرمایه‌گذاری در انرژی خورشیدی، بادی، حرارتی، بهبود بهره‌وری انرژی و اطمینان از دسترسی همه به انرژی امری ضروری و حیاتی است اگر ما بخواهیم به SDGs تا سال ۲۰۳۰ دست یابیم.
گسترش زیرساخت‌ها و به‌روزرسانی فناوری برای تامین انرژی پاک و کارآمدتر در همه کشورها، موجب ترغیب رشد و پیشرفت شده و به محیط‌زیست کمک می‌کند.
هدف هشتم: کار مناسب و رشد اقتصادی
طی ۲۵ سال گذشته، علی‌رغم تاثیر ماندگار بحران اقتصادی و رکورد جهانی سال ۲۰۰۸، تعداد کارگرانی که در فقر شدید زندگی می‌کنند به طور چشمگیری کاهش‌یافته است. در کشورهای درحال‌توسعه، طبقه متوسط اکنون بیش از ۳۴ درصد از کل اشتغال را تشکیل می‌دهد – که این رقم بین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۵ تقریباً سه برابر شده است.
اگرچه اقتصاد جهانی به بهبود خود ادامه می‌دهد، ما شاهد رشد کندتر، گسترش نابرابری‌ها و شغل‌های کافی برای همگام شدن با نیروی کار روبه‌رشد نیستیم. طبق اعلام سازمان بین‌المللی کار، بیش از ۲۰۴ میلیون نفر در سال ۲۰۱۵ بیکار بوده‌اند.
SDGs رشد پایدار اقتصادی، سطح بالاتری از بهره‌وری و نوآوری در فن آوری را تقویت می‌کند. تشویق به کارآفرینی و ایجاد شغل و همچنین اقدامات موثر برای ریشه‌کن کردن کار اجباری، برده‌داری و قاچاق انسان در این امر مهم است. با درنظرگرفتن این اهداف، هدف، دستیابی به اشتغال کامل و مولد و کار مناسب و معقول، برای همه زنان و مردان تا سال ۲۰۳۰ است.
هدف نهم: صنعت، نوآوری و زیرساخت‌ها
سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و نوآوری‌ها محرک‌های اصلی رشد و توسعه اقتصادی هستند. با بیش از نیمی از جمعیت جهان که در حال حاضر در شهرها زندگی می‌کنند، حمل‌ونقل انبوه و انرژی‌های تجدیدپذیر و رشد صنایع جدید و فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
پیشرفت فناوری همچنین یافتن راه‌حل‌های پایدار برای چالش‌های اقتصادی و زیست‌محیطی از جمله تامین مشاغل جدید و ارتقاء بهره‌وری انرژی بسیار کلیدی است. ارتقاء صنایع پایدار و سرمایه‌گذاری در تحقیقات علمی و نوآوری، همه از راه‌های مهم تسهیل توسعه پایدار است.
بیش از ۴ میلیارد نفر هنوز به اینترنت دسترسی ندارند و ۹۰ درصد آنها از کشورهای درحال‌توسعه هستند. ازبین‌بردن شکاف دیجیتالی برای اطمینان از دسترسی برابر به اطلاعات و دانش و همچنین تقویت نوآوری و کارآفرینی بسیار مهم است.
هدف دهم: کاهش نابرابری‌ها
نابرابری درآمدی در حال افزایش است – ۱۰ درصد افراد ثروتمند، ۴۰ درصد در آمد جهانی را دارا هستند درحالی‌که ۱۰ درصد افراد فقیر فقط بین ۲ تا ۷ درصد درآمد را دارا هستند.
اگر نابرابری رشد جمعیت در کشورهای درحال‌توسعه را در نظر بگیریم، حدود ۱۱ درصد افزایش داشته است. نابرابری در آمد در دهه‌های اخیر تقریباً در همه‌جا افزایش‌یافته است، اما با سرعت‌های متفاوت. این نرخ در اروپا کمترین و در خاورمیانه بالاترین است.
این اختلافات در حال گسترش نیاز به سیاست‌های صحیح برای توانمندسازی افراد کم‌درآمد و ارتقاء مشکلات اقتصادی همه افراد صرف‌نظر از جنس، نژاد و قومیت دارد. نابرابری درآمد به راه‌حل‌های جهانی نیاز دارد. این شامل بهبود تنظیم و نظارت بر بازارهای مالی و موسسات، تشویق کمک به توسعه و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی به مناطقی است که بیشترین نیاز را دارند.
تسهیل در پویایی و تحرک افراد و مهاجرت ایمن، همچنین در گسترش اختلاف طبقاتی امری کلیدی و مهم است.
هدف یازدهم: شهرها و جوامع پایدار
بیش از نیمی از ما در شهرها زندگی می‌کنیم. تا سال ۲۰۵۰، دو سوم کل بشریت – ۵/۶ میلیارد نفر – شهرنشین خواهند شد. بدون ایجاد تغییر اساسی در نحوه ساخت و مدیریت فضاهای شهری، نمی‌توان به توسعه پایدار دست‌یافت. رشد سریع شهرها – در نتیجه افزایش جمعیت و مهاجرت روزافزون – منجر به رونق بزرگ شهرها، به‌ویژه در کشورهای درحال‌توسعه شده و زاغه‌نشین‌ها در حال تبدیل‌شدن به یکی از ویژگی‌های بارز زندگی شهری هستند.
پایدار ساختن شهرها به معنای ایجاد کار و فرصت‌های شغلی، مسکن ایمن و مقرون‌به‌صرفه و ایجاد جوامع و اقتصادهای مقاوم است. این شامل سرمایه‌گذاری در حمل‌ونقل عمومی، ایجاد فضاهای عمومی سبز و بهبود برنامه‌ریزی و مدیریت شهری به روش‌های مشارکتی و فراگیر است.
هدف دوازدهم: مصرف و تولید مسئولانه
دستیابی به رشد اقتصادی و توسعه پایدار مستلزم آن است که با تغییر در تولید و مصرف کالاها و منابع، به‌سرعت اثر زیست‌محیطی خود را کاهش می‌دهیم. کشاورزی بزرگ‌ترین مصرف‌کننده آب در سراسر جهان است و اکنون سیستم آبیاری نزدیک به ۷۰ درصد از کل آب شیرین را برای استفاده انسان به کار میبرد. مدیریت کارآمد منابع طبیعی مشترک و نحوه دفع آلاینده‌ها و زباله‌های سمی، اهداف مهمی برای رسیدن به این مقصود هستند.
تشویق صنایع، مشاغل و مصرف‌کنندگان برای بازیافت و کاهش ضایعات به همان اندازه مهم است، همچنین حمایت از کشورهای درحال‌توسعه برای حرکت به سمت الگوهای پایدار مصرف تا سال ۲۰۳۰.
سهم بزرگی از جمعیت جهان هنوز از دستیابی به نیازهای اصلی و اساسی خود بسیار دور هستند. به نصف رساندن سرانه پسماند غذایی جهانی در سطح خرده‌فروش و مصرف‌کننده نیز برای ایجاد زنجیره‌های تولید و تامین موثر بسیار مهم است. این می‌تواند به امنیت غذایی کمک کند و ما را به سمت اقتصاد با بهره‌وری بیشتر سوق دهد.
هدف سیزدهم: اقدام اقلیمی
هیچ کشوری وجود ندارد که تاثیرات شدید تغییر اقلیم را تجربه نکند.
میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای بیش از ۵۰ درصد بیشتر از سال ۱۹۹۰ است. گرم‌شدن کره زمین باعث ایجاد تغییرات طولانی‌مدت در سیستم آب‌وهوایی ما می‌شود که در صورت عدم اقدام به عواقب برگشت‌ناپذیری تهدید می‌کند.
متوسط سالانه خسارات اقتصادی ناشی از بلایای مربوط به آب‌وهوا به صدها میلیارد دلار می‌رسد. این به تاثیر انسانی بلایای ژئوفیزکی که ۹۱ درصد مربوط به آب‌وهواست اشاره‌ای نکرده است و بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۷، ۳/۱ میلیون نفر کشته و ۴/۴ میلیارد نفر مجروح گشته‌اند.
این هدف به‌منظور دستیابی به ۱۰۰ میلیارد دلار آمریکا سالانه تا سال ۲۰۲۰ برای رفع نیازهای کشورهای درحال‌توسعه جهت سازگاری با تغییرات آب‌وهوا و سرمایه‌گذاری در توسعه کم – کربن می‌باشد. حمایت از مناطق آسیب‌پذیر، نه‌تنها در هدف سیزدهم بلکه در سایر اهداف SDGs نیز مستقیماً سهیم خواهد بود.
این اقدامات همچنین باید همگام و هم‌زمان با تلاش برای بهبود میزان خطر بلایا، مدیریت پایدار منابع طبیعی و امنیت انسانی در استراتژی‌های توسعه ملی باشد. این هنوز امکان‌پذیر است که با اراده سیاسی قوی، افزایش سرمایه‌گذاری و استفاده از فناوری موجود، افزایش دمای متوسط جهانی را به دو درجه بیشتر از سطح قبل از صنعتی شدن، با هدف ۵/۱ درجه سانتیگراد محدود کرد. اما این امر مستلزم اقدام جمعی فوری و بلندپروازانه است.
هدف چهاردهم: زندگی زیر آب
اقیانوس‌های جهان – دما، شیمی، جریان و زندگی آنها – سیستم‌های جهانی را هدایت می‌کنند که زمین را برای بشر قابل سکونت کنند. چگونگی مدیریت این منابع حیاتی برای کل بشریت و متعادل کردن تاثیرات تغییرت آب‌وهوایی ضروری است.
امرارمعاش بیش از سه میلیارد نفر به تنوع زیستی دریایی و ساحلی بستگی دارد. بااین‌حال، امروزه شاهد بهره‌برداری بیش از اندازه ۳۰ درصد از ذخایر ماهی جهان هستیم که آنها می‌توانند با تولید محصولات پایدار به سطحی پایین‌تر ازاین‌دست یابند.
همچنین اقیانوس‌ها حدود ۳۰ درصد دی‌اکسیدکربن تولید شده توسط انسان را جذب می‌کنند و از ابتدای انقلاب صنعتی شاهد افزایش ۲۶ درصدی اسیدی شدن اقیانوس‌ها هستیم. آلودگی‌های دریایی که اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق آن از منابع زمینی ناشی می‌شود، در حال رسیدن به سطوح نگران‌کننده‌ای است که به طور میانگین حدود ۱۳۰۰۰ قطعه پلاستیکی در هر کیلومترمربع اقیانوس یافت می‌شود.
هدف SDGs مدیریت پایدار و حفاظت از اکوسیستم‌های دریایی و ساحلی در برابر آلودگی و همچنین رفع اثرات اسیدی شدن اقیانوس‌هاست.
افزایش حفاظت و استفاده پایدار از منابع مبتنی بر اقیانوس از طریق قوانین بین‌المللی همچنین به کاهش برخی از چالش‌های پیش روی اقیانوس‌ها کمک خواهد کرد.
هدف پانزدهم: زندگی در خشکی
زندگی بشر به‌اندازه اقیانوس برای تغذیه و امرارمعاش به زمین وابسته است. زندگی گیاهان ۸۰ درصد از رژیم غذایی انسان را تامین می‌کند و ما به کشـــــاورزی به‌عنوان یک منبع اقتصادی مهم اعتقاد داریم. جنگل‌ها ۳۰ درصد از سطح زمین را پوشش می‌دهند، زیستگاه‌های حیاتی را برای میلیون‌ها گونه و منابع مهم آب‌وهوای پاک فراهم می‌کنند و همچنین برای مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی بسیار مهم هستند.
هرساله، ۱۳ میلیون هکتار جنگل از بین می‌رود، درحالی‌که تخریب مداوم مناطق خشک باعث بیابانی شدن ۶/۳ میلیارد هکتار شده است که به طور نامناسبی جوامع فقیر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. درحالی‌که ۱۵ درصد از زمین محافظت می‌شود اما تنوع زیستی هنوز در معرض خطر است. تقریباً ۷۰۰۰ گونه جانوری و گیاهی تجارت غیرقانونی شده‌اند. قاچاق حیات‌وحش نه‌تنها باعث فرسایش تنوع زیستی می‌شود، بلکه باعث ایجاد ناامنی، دامن‌زدن به درگیری‌ها و تغذیه فساد می‌شود. برای کاهش تلفات زیستگاه‌های طبیعی و تنوع زیستی که بخشی از میراث مشترک ما هستند و از امنیت جهانی آب و غذا، کاهش و سازگاری تغییرات آب‌وهوایی و صلح و امنیت حمایت می‌کنند باید اقدام فوری صورت بگیرد.
هدف شانزدهم: صلح، عدالت و موسسات قوی
ما نمی‌توانیم بدون صلح، ثبات، حقوق بشر و یک حاکمیت موثر مبتنی بر قانون، به توسعه پایدار امیدوار باشیم. درعین‌حال، جهان ما به طور فزاینده‌ای تقسیم شده است. بعضی از مناطق از صلح، امنیت و رفاه برخوردارند، درحالی‌که مناطق دیگر در چرخه‌های به‌ظاهر بی‌پایان درگیری و خشونت قرار می‌گیرند. این امر اجتناب‌ناپذیر نیست و باید به آن توجه شود. خشونت مسلحانه و ناامنی تاثیر مخربی بر توسعه کشور دارد، رشد اقتصادی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و اغلب منجر به گلایه‌های نسل‌های اخیر می‌شود.
خشونت جنسی، جرم، استثمار و شکنجه نیز در مواردی که درگیری وجود دارد یا هیچ قانونی وجود ندارد، رایج است و کشورها باید برای محافظت از افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند تدابیری در نظر بگیرند.
هدف SDGs کاهش چشمگیر انواع خشونت‌ها و همکاری با دولت‌ها و جوامع برای پایان‌دادن به درگیری‌ها و ناامنی‌هاست. ترویج حاکمیت قانون و حقوق بشر و تقویت مشارکت کشورهای درحال‌توسعه در نهادهای حاکمیت جهانی، کلید این روند است.
هدف هفدهم: مشارکت برای اهداف
SDGs ها تنها با مشارکت و همکاری قوی جهانی قابل تحقق هستند. کمک رسمی توسعه در ۱۴۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۷ ثابت اما پایین‌تر از هدف بوده است.
درحالی‌که بحران‌های بشر ناشی از درگیری‌ها یا بلایای طبیعی است همچنان خواستار منابع مالی و کمک بیشتری هستند. بسیاری از کشورها برای تشویق به تجارت و رشد به کمک رسمی توسعه نیز نیاز دارند. جهان بیش از هر زمان دیگری به‌هم‌پیوسته است.
بهبود دسترسی به فناوری و دانش راهی مهم برای به اشتراک گذاشتن ایده‌ها و پرورش نوآوری‌هاست. هماهنگی سیاست‌ها برای کمک به کشورهای درحال‌توسعه جهت مدیریت بدهی‌های خود و همچنین ارتقاء سرمایه‌گذاری برای حداقل توسعه‌یافته‌ها، برای رشد و توسعه پایدار حیاتی است.
این اهداف به‌منظور بالابردن همکاری‌های شمال – جنوب و جنوب – جنوب با حمایت از برنامه‌های ملی برای دستیابی به همه اهداف است.
ارتقاء تجارت بین‌الملل و کمک به کشورهای درحال‌توسعه برای افزایش صادراتشان، همه بخشی از دستیابی به یک سیستم تجارت جهانی مبتنی بر قوانین عادلانه و منصفانه و باز همراه با سود همگانی است.
