آزمایشگاه دریایی دانشگاه dove نیوکاسل طی ۵۰ سال گذشته در حال جمع آوری میکروارگانیسم هایی از آبهای ساحل کولرکواتس، در شمال شرقی انگلیس بوده که تأثیر تغییر سطح مواد مغذی و گرمایش کره زمین را نشان می دهند.
آزمایشگاه دریایی دانشگاه dove نیوکاسل طی ۵۰ سال گذشته در حال جمع آوری میکروارگانیسم هایی از آبهای ساحل کولرکواتس، در شمال شرقی انگلیس بوده که تأثیر تغییر سطح مواد مغذی و گرمایش کره زمین را نشان می دهند.
اما اکنون متخصصان در حال مطالعه این نمونه ها هستند تا یک تهدید رو به رشد اما تقریباً نامرئی برای دریاها را بررسی کنند: میکروفیبرهای پلاستیکی.
میکروپلاستیک ها (ذراتی که قطر آنها کمتر از ۵ میلی متر است) تقریباً یک پنجم از ۸ میلیون تن پلاستیکی را تشکیل می دهند که هر سال وارد اقیانوس ها می شوند.
رشته های بسیار کوچکی که به عنوان میکروفیبر شناخته می شوند و عمدتا از لباس هستند، متداول ترین آنها می باشند.
برخی از تحقیقات بر روی پلی استر متمرکز شده است که پرکاربردترین فیبر مصنوعی در صنعت نساجی است و اینکه هنگام شستن لباس چه الیاف پلی استری می توانند به اقیانوس ها راه پیدا کنند و غذای طیف وسیعی از جانوران دریایی شوند.
هر بار که لباس های خود را می شوییم، لباسهایمان میلیون ها میکرو فیبر آزاد می کند. اگرچه تصفیه خانه های فاضلاب قادر به فیلتر کردن ۹۹ درصد از آن ها هستند، اما مابقی می توانند به رودخانه ها، آبراه ها و نهایتا اقیانوس ها سرازیر شوند.
یکی از محققین می گوید ریشه این مشکل صنعت نساجی جهان است که بیش از ۴۰ میلیون تن پارچه مصنوعی در سال تولید می کند./زیست انلاین
منبع: cnn
